Abstract

This study aimed at examining school administrators’ innovational leadership behaviors and the level of practicing these behaviors. The study was designed using the descriptive model since it aimed to identify school administrators’ innovative behaviors and approaches in school management. School Management Innovational Leadership Scale (SMILES) developed (2016) by the researcher was used in the study as the data collection instrument. Data was collected from 111 school administrators and 346 teachers during the 2015-2016 academic teaching year. According to the research results, school administrators’ innovational leadership behaviors are collected under three factors; "Encouraging Innovation", "Pursuing Innovation", and "Implementing Innovation".It was found that school administrators mostly show the innovational leadership behaviors expressed in the three factors and in the total scale. It was expressed in the study that compared to females; males believe that school administrators show more innovational leadership behaviors. Also, compared to participants with graduate degrees, participants with undergraduate degrees believe that school administrators show more innovational leadership behaviors. At the same time, compared to teachers, school administrators believe that they show more innovational leadership behaviors. 

Keywords: innovational leadership, school management, SMILE Scale

Akın, Ö., Reyhanlıoğlu, M. (2014). İşletme Büyüklükleri Bağlamında Türkiye’nin İnovasyon Portresi (2002-2008 Dönemi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 23-51.

Bayhan, B.D. (2004). Teknoloji ve İnovasyon Yönetimi. In Teknoloji (pp. 285-300). TMMOB Yayınları. Ankara: Kozan Ofset.

Bell, B.N. (2013). Getting from Procedures and Approach to Innovation in Grantsmanship.Research Management Review, 19(2), 1-11.

Bozkurt, Ö., &Taşçıoğlu, H. (2007). KOBİ’lerde İnovasyon Çalışmaları ve Örnekleri Üzerine Bir İnceleme. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi, 11, 1-12.

Bülbül, T. (2010).Yenilik yönetimi. In H. B. Memduhoğlu &K. Yılmaz (Eds.), Yönetimde Yeni Yaklaşımlar (pp. 31-51). Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Bursalıoğlu, Z.(1994). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Ankara: Pegem Yayınları.

Büyüköztürk, S. (2004). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.

Cormican, K., &O’Sullivan, D. (2004). Auditing Best Practice For Effective Product Innovation Management. Technovation,24(10), 819-829.

Çelik, V. (2003).Eğitimsel Liderlik. Ankara: Pegem A Yayınları.

Çelik, V. (2004). Liderlik. In Y Özden (Ed.), Eğitim ve Okul Yöneticiliği (pp. 187-215).Ankara,Pegem A Yayıncılık.

Drucker, P.F. (1985). Innovation and Entrepreneurship. NY: Harper&Row Publication.

Drucker, P. F. (1996).Yeni Gerçekler.(Birtane Karanakçı, Trans.). Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.

Durgut, M., Arıkan,C., Aksoy. M., &Göker, A. (2003). Ulusal İnovasyon Sistemi Kavramsal Çerçeve, Türkiye İncelemesi ve Ülke Örnekleri. Istanbul: TÜSİAD-T/2003/10/362, Lebib Yalkın Yayımları ve Basım İşleri A.Ş.

Ercan, O. (2014). The Effects Of Multimedia Learning Material On Students’ Academic Achievement And Attitudes Towards Science Courses. Journal of Baltic Science Education, 13(5), 608-621.

Eren, E. (1996). Yönetim ve Organizasyon. Istanbul: Beta Basım Dağıtım A.Ş.

Ersöz, F. (2009). Avrupa Inovasyon Göstergeleri (EIS) Işığında Türkiye'nin Konumu. İTÜ Dergisi/B Sosyal Bilimler, 6(1),3-16.

Freadman, J.L., Sears, D. O., & Carlsmith, J.M.(2003). Sosyal Psikoloji. (A. Dönmez, Trans.), Ankara: İmge Kitabevi.

Gümüşlüoğlu, L. (2009). İnovasyon ve Liderlik. Savunma Sanayi Gündemi Deregisi, 2009(3), 37-42.

Haelermans, C., &Blank, J.L.T. (2012). Is a Schools' Performance Related to Technical Change?--A Study on the Relationship Between Innovations and Secondary School Productivity. Computers & Education, 59(3), 884-892.

Hodgetts, R. M. (1999). Yönetim Teori, Süreç ve Uygulama. (C. Çetin & E. C. Mutlu, Trans.). Istanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.

Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (2010). Eğitim Yönetimi Teori, Araştırma ve Uygulama. (S. Turan, Trans., Ed.).Ankara, Nobel Yayın Dağıtım.

Hutcheson G, Sofronıou N (1999). The Multivariate Social Scientist. Introductory  Statistics  Using  Generalized  Linear  Models.  Sage Publications. Thousand Oaks, CA.

İncekara, A., Demez, S., &Akyol, M. (2014). Ar-Ge Harcamalarına Yapılan Teşviklerin Etkililiği: Türkiye BRICS Ülkeleri Karşılaştırmalı Analizi. İktisat Politikaları Araştırmaları Dergisi, 1(2), 1-30.

Işık, C., &Keskin, G. (2013). Bilgi Ekonomilerinde Rekabet Üstünlüğü Oluşturulmasi Açısından İnovasyon Önemi. Atatürk Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Dergisi, 27(1), 41-56.

Kalça, A., &Atasoy, Y.(2008). Ekonomik Büyüme Aracı Olarak Bilgi Yayılımları Ve İnovasyon. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 3(2), 95-110.

Kırım, A. (2006). Karlı Büyümenin Reçetesi İnovasyon. Ankara: Sistem Yayıncılık.

Lester, P. E.,& Bishop, L. K. (2000). Handbooks of Test and Measurement in Education and Social Sciences. Maryland/London: Scarecrow Press.

Lloyd, B. (2006).Leadership and Wisdom. In A. Safty (Ed.),Global Leadership (pp. 359-377). Istanbul: Istanbul Commerce University Publications.

Özden,Y. (2006). Dönüşüm Mimarlığı. In Okul Yönetimlerini Geliştirme Programı(pp. 1-18). Ankara: İlköğretim Genel Müdürlüğü.

Öztürk, E., Mesci, M., &Kılınç, İ. (2013).Yenilik Faaliyetlerinin Işletme Performansina Etkisi. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 8(2), 97-118.

Paksoy, M.(2002). Çalışma Ortamında İnsan ve Toplam Kalite Yönetimi. Istanbul: I.Ü. Işletme Fakültesi Yayınları.

Porter, M.(1990). The Competitive Advantage of Nations. London: MacMillan.

Robbins, P. S.(1994). Örgütsel Davranışın Temelleri.(S. A. Öztürk, Trans.). Eskişehir: Etam A.Ş. Basım ve Yayım.

Sağır, M. (2013). Okul Liderliği. N.Can (Ed.), Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi,(pp. 184-217). Ankara, Pegem A Yayıncılık.

Sağır, M., & Göksoy, S. (2012). İlköğretim Okulu Yöneticilerin Örgütsel Problemlere KarşıBilimsel Problem Çözme Süreç Ve Tekniklerini Uygulama Düzeyleri. Turkish Journalof Education,1(1), 1-12.

Satı, Z.E., & Işık, Ö. (2011). Inovasyon Ve Stratejik Yönetim Sinerjisi: Stratejik Inovasyon. CBÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 538-559.

Scott, W. G. (1964). Human Relation in Management A Behavioral Science Approach. Illinois: Richard D. Irwin Inc.

Sundström, P., &Viktorsson, A.(2009). Organizing For Innovation In A Product Development Project Combining Innovative And Result Oriented Ways Of Working – A Case Study. International Journal of Project Management, 27(8), 745-753.

Şendoğdu, A.A., & Öztürk, Y.E. (2013).Kobilerde İnovasyon Yampa Eğilimi İle İnovasyon Performans Başarı Derecesi Arasindaki İlişkinin Araştırılması. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 6(2), 104-116.

Şişman, M. (2004). Öğretim Liderliği. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Torlak, N. G. (2008). Organizasyon Teorileri. Istanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.

Tekin, H. (1986). Eğitimde Ölçme Değerlendirme, Ankara: Has-soy Matbaacılık.

Tuominen, M., Pippo, P.,Ichimura, T., & Matsumoto, Y. (1999). An Analysis Of Innovation Management Systems' Characteristics. International Journal of Production Economics, 60-61, 135-143.

Üstün, A., & Bozkurt, E. (2003). İlköğretim Okulu Müdürlerinin Kendilerini Algılayışlarına Göre Problem Çözme Becerilerini Etkileyen Bazı Mesleki Faktörler.Kastamonu Eğitim Dergisi, 11(1), 13-30.

Yalçıntaş Gülbaş, S. (2011). İnovasyon Teknopark Modeli.ANKEM Dergisi, 25(2), 139-145.

Zel, U. (2006). Kişilik ve Liderlik. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.